Ψάχνοντας κατά καιρούς για διάφορα ιστορικά στοιχειά και πρόσωπα που συνδέονται με τα χωριά μας και την ιστορία τους, πέσαμε πάνω σε μια πιο διαφορετική εκδοχή από αυτή που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα και η οποία προέρχεται από την Γράψη Δρόπολης, του χωριού που έλκουμε την καταγωγή μας πριν την ίδρυση της Κράψης το 1435 στη σημερινή τοποθεσία
Αυτή η διαφορετική εκδοχή θέλει τον οπλαρχηγό Γιαννικώστα (για την καταγωγή του οποίου γνωρίζουμε ότι η μητέρα του κατάγεται από την Κοτομίστα), να έχει καταγωγή από την Γράψη Βορείου Ηπείρου.
Το εν λογω κείμενο είναι ανυπόγραφο και εντοπίστηκε στη σελίδα «Γράψη και Περηφάνια». Ας δούμε αυτή την διαφορετική εκδοχή:
Κατά τήν Μεγάλην Έπανάστασιν τοϋ 1821 ή Γράψη, όπως και ή λοιπή Δρόπολις, άπέτισε τον πρός τήν πατρίδα όφειλόμενον φόρον αϊματος διά τήν άπελευθέρωσίν της, διά τής άποστολής εις τήν Έπαναστατημένην Ελλάδα πολλών παλληκαριών, τά όποια ύπό τήν ηγεσίαν τοϋ Γιαννικώστα, οπλαρχηγού τοϋ 21, γεννηθέντος μέν εις Κράψ Ίωαννίνων (ιδρυθείσα από μετεγγαστατημένουν Γραψιώτες), κατ’ άλλους δε εις Γράψην Δροπόλεως. Έλαβον μέρος εις πόλές μάχες και διεκρίθη ως άρχηγός των, εις τήν άπελευθέρωσιν τής Αρτης καί τών Άγράφων, εις τήν πρώτην πολιορκίαν του Μεσολογγίου, εις τάς πλείστας κατά του Ίμβράημ μάχας και εις τό Χαϊδάρι τής Αττικής ύπό τόν Φαβιέρον.
Μέχρι τής σήμερον σώζονται εις Γράψην τής Δροπόλεως άπόγονοι τής παλαιας οίκογενείας τών Γιαννικώστα. Αυτοι με μεγάλην συγκίνησιν καί έθνικήν ύπερηφάνειαν, κατά τάς συχνάς μου επισκέψεις εις Γράψην, μου διηγούντο τούς άθλους τών προγόνων των καί πολλά άνέκδοτα περί τής δράσεως τοϋ Γιαννικώστα και τοϋ υίοϋ του Νικολάου Γιαννικώστα (1836-1911), ό όποιος έλαβε μέρος εις την έπανάστασιν τής ’Ηπείρου τό 1854 καί διεξήγαγε τήν άμυναν έν Ρεβενίω καί Βελεστίνω τό 1897 ύπό τόν ταξίαρχον Σμολεσκην. Πέθανε ό Ν. Γιαννικώστας έν’Αθήναις τό 1911, δεν ήδυνήθη νάΐδη έλευθέραν τήν κοιτίδα τών προγόνων του.
Αλλά καί βραδύτερον οί Γραψιώται δεν έπαυσαν νά προσφέρουν τάς ύπηρεσίας των διά τήν άπελευθέρωσίν τής πατρίδος διά τής συμμετοχής των εις τήν έπανάστα- σιν τοϋ 1854, τοϋ 1878, ή οποία κατέληξεν εις τήν καταστροφήν τοϋ Λυκουρσίου τών Αγίων Σαράντα. Κατά τόν άτυχή πόλεμον τοϋ 1897 ενεργός ύπήρξεν ή δρασις τών Γραψιωτών διά τής προσελεύσεως εθελοντών εις τάς τάξεις τοϋ Ελληνικού Στρατοϋ. Και το 1912-13 διά τής συμμετοχής εις τό Ήπειρωτικόν Κομιτατον υπό την αρχηγίαν τοϋ Μιχαήλ Παπά.
Πηγή: Από την Διδακτορική Διατριβή, 2009, της Ευτυχίας Αθ. Παππά «Η Επαρχία της Δρυϊνουπόλεως της Β.Ηπείρου κατά την νεώτερη περίοδο (Τουρκοκρατία, 20Ος Αιώνας)
Γεννήθηκε στη Γράψη της ∆ερόπολης. Έφυγε µικρός για την Κέρκυρα, όπου κατετάγη στη Σουλιώτικη Φάλαγγα υπό τους Γάλλους και ακολούθως υπό τους Άγγλους. Το 1818 ήταν στην υπηρεσία του βασιλιά της Νεάπολης Φερδινάνδου, όπου φυλακίσθηκε για δήθεν συνωµοσία.
Το 1820 απηλάγη των κατηγοριών, επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου µυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και έδραξε τα όπλα στην αρχή ως σηµαιοφόρος υπό τον Νότη Μπότσαρη. Παραβρέθηκε στην άλωση της Άρτας, των Αγράφων, στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, στη Σκιάθο, στο Χαϊδάρι της Αττικής, στη Βόνιτσα, στο Μακρυνόρι κ.λ.π.
Στις 3 Μαρτίου 1826 προήλθε από το βαθµό του πεντακοσίαρχου στο βαθµό του χιλίαρχου. Ακολούθησε στα Μέγαρα τον Κωλέττη στασιάσαντα υπέρ του πρώτου συντάγµατος (το 1832), και έλαβε µέρος ενεργό στην Σεπτεµβριανή µεταπολίτευση. Από τότε, συνταγµατισθείσης της βασιλείας, έµεινε αρχηγός ειδικού ατάκτου σώµατος µέχρι το 1854, οπότε διαλύθηκε.
Πέθανε στην Αθήνα το 1877. Ο υιός του Νικόλαος Γαννηκώστας (1836-1911), έλαβε µέρος στην επανάσταση της Ηπείρου το 1854 και διεξήγαγε την άµυνα σε Ραβένια και Βελεστίνο το 1897 υπό τον ταξίαρχο Σµολένσκη.
