ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΤΟΝ ΑΡΑΧΘΟ (Αφήγηση Δημήτριος Γεωργ. Τάτσης)
Νομίζω πως το πιο αγαπημένο πράγμα στους Κραψίτες αλλά και σε άλλους κατοίκους της περιοχής μας ήταν το καράβι.
Η Ιστορία του μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω. Πρώτος καραβοκύρης ο Κωνσταντίνος Γράβος, πατέρας της μητέρας μου Ευγενίας. Πρώτη θέση του ήταν στα Λιουταίϊκα. Λίγα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στα Σιωζαίϊκα. Στη θέση αυτή, το παρέλαβε στη συνέχεια ο πατέρας μου ο Μπάρμα Γάκης ο Νασιογιάννης (Γεώργιος Τάτσης) μετά τον γάμο του με την Ευγενία Γράβου.
Στην θέση αυτή και μετά από πολλά χρόνια σε μια μεγάλη κατεβασιά του ποταμού από καταρρακτώδη βροχή και ύστερα από πολύ μεγάλη πίεση κάποιων κατοίκων, ο καραβοκύρης θέλησε να τους περάσει στην απέναντι πλευρά.
Στη μέση του ποταμού έσπασε το κατάρτι και το καράβι άρχισε να ταξιδεύει ανεξέλεγκτα προς τα κάτω, χτυπώντας πότε από την μία πλευρά του ποταμού και πότε από την άλλη πλευρά του ποταμού. Ο καραβοκύρης με ένα ξύλο που είχε, κόντραρε κάθε φορά στις όχθες του ποταμού και έτσι έφθασαν στην περιοχή Κουβέτσι. Εκεί άρπαξε ένα κλωνάρι πλατάνου και κατάφερε να πλευρίσει με την βοήθεια και των υπολοίπων ανδρών σύμφωνα με τις οδηγίες του.
Το έδεσαν στον πλάτανο και μετά από κάμποσες ημέρες και με την βοήθεια όλων των χωριανών άρχισε το δύσκολο ταξίδι,κόντρα στα νερά Αράχθου τραβώντας το με τα σχοινιά από τις όχθες ώσπου να το μεταφέρουν στην παλαιά του θέση στα Γραβαίϊκα. Εκεί, παρέμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1947.
Τότε συνέβη το εξής επεισόδιο μεταξύ του προέδρου της Κράψης Σιαντούφη και του Μπάρμα Γάκη. Ερχόμενος ο πρόεδρος της Κράψης από τα Γιάννινα με καταρρακτώδη βροχή, ζήτησε από τον Καραβοκύρη να περάσει το ποτάμι στην απέναντι όχθη για να πάει σπίτι του, αλλά ο Μπάρμα Γάκης του το αρνήθηκε ανταλλάσσοντας μεταξύ τους δε και βαριές κουβέντες.
Ο πρόεδρος αναγκάστηκε να επιστρέψει στα Γιάννινα και πήγε στο Νομάρχη όπου κατηγόρησε τον Μπάρμα Γάκη, ως Αριστερό, που περνάει μόνο αριστερούς με το καράβι.Πείθοντας τον Νομάρχη γι αυτό και χωρίς απολογία του κατηγορούμενου, βγήκε απόφαση να δοθεί το καράβι σε άλλον κάτοικο, τον οποίο είχε προτείνει ο Πρόεδρος της Κράψης.
Ετσι, την επόμενη ημέρα με την απόφαση το Νομάρχη το καράβι πέρασε στα χέρια του Γιάννη Σουραβλιά. Από το 1947 έως περίπου τα μέσα του 1950 παρέμεινε στην ίδια θέση. Μετά, το μετέφεραν στη θέση Κουβέτσι λίγο πιο πάνω από την σημερινή γέφυρα της Κρουστάλλως, όπου εκεί τα νερά του ποταμού είναι πιο ήρεμα και σταμάτησε να λειτουργεί από την ανέργερση της γέφυρας.
