Ο Κωνσταντίνος Γρηγορίου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα, έλκει την καταγωγή του από την Κράψη Ιωαννίνων και είναι ενεργός μέλος της Αδελφότητας Κραψιτών Αθηνών .
Σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Είναι Διπλωματούχος Σύνθεσης (1ο Βραβείο και Χρηματικό Έπαθλο «Μανώλης Καλομοίρης») στην τάξη του συνθέτη και καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Ωδείου, Περικλή Κούκου. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών (Msc) «Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων» .
Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο κοινό στην Ελλάδα, την Αμερική, τη Ρωσία, την Ιταλία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία και την Ουκρανία από ορχήστρες όπως η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, η Sofia Sinfionietta, ηDnipropetrovsk Academic Symphony Orchestra,η Kharkov Academic Symphony Orchestra, η Danubia Orchestra Obuda, η Filarmonica Brasov, η Nis Symphony Orchestra κ.α..
Έργα του έχουν, επίσης, μεταδοθεί από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (ΕΡΑ), έχουν εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο Παπαγρηγορόυ-Νάκας (Panas Music) και κυκλοφορούν σε CD από τη δισκογραφική εταιρία Irida Classical.
Aπό τον Σεπτέμβριο του 2003 είναι Διευθυντής του Εθνικού Ωδείου Παραρτήματος Θήρας, όπου και διδάσκει κιθάρα, υποχρεωτικά και Ανώτερα Θεωρητικά, ενώ για τέσσερα χρόνια από το 2015 διατέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Μεγάρου Γκύζη, στη Σαντορίνη και τοπικός συντονιστής της Ευρωπαικής Γιορτής της Μουσικής στη Σαντορίνη.
Είναι τακτικό μέλος την Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.
Αξίζει να σημειωθεί πως το 2013 συνέθεσε για την Απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων, το συμφωνικό ποίημα “Lake ofmist” και το αφιέρωσε στην πόλη και την ορχήστρα της.
Στις 6/8/2021 συμμετείχε στο 5ο Φεστιβάλ Δωδώνης με το έργο του «Farewell»(2017) (Αποχαιρετισμός) ένα έργο για βιολοντσέλο και ορχήστρα, ως φόρο τιμής στην Ισραηλίτικη Κοινότητα Θεσσαλονίκης, που κυνηγήθηκε και βασανίστηκε βάναυσα από τις κατοχικές δυνάμεις. Βασισμένο πάνω στο θέμα του σεφαραδίτικου τραγουδιού Adio Querida, το έργο ξετυλίγεται με αργές κινήσεις με το τσέλο να θρηνεί για τον ανθρώπινο πόνο και να εκφράζει την αγωνία για επιβίωση, μέσα από ένα συγκλονιστικό διάλογο με την ορχήστρα.
