Βαγγέλης Σιαφάκας – Εκδόσεις «Πόλις»
Οι μικρές ιστορίες που συγκέντρωσε ο Βαγγέλης Σιαφάκας στο «Εξοδόχαρτο», συνδυάζοντας το πραγματικό με το φανταστικό, μπορούν να διαβαστούν και σαν απολογισμός ζωής !
Όπως ο ίδιος είχε αναφερθεί για τα διηγήματά του «Σκαρώνω τις ιστορίες με μια, ας μου επιτραπεί σύγχρονη ματιά!»
Είχαμε την τιμή να μιλήσουν για το βιβλίο και τον ίδιο τον συγγραφέα οι κκ Βάλια Καϊμάκη, Νίκος Μεγγρέλης και η οικοδέσποινα της εκδήλωσης κα Ελένη Καντζέλη, Πρόεδρος της Αδελφότητας Κραψιτών Αθηνών.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν τα παιδιά του Αλέξανδρος και Σόνια και μοιράστηκαν ιστορίες για τον μπαμπά τους, καθώς και η σύζυγός του Ρενέ.
Επίσης, μας τίμησαν με την παρουσία τους η δήμαρχος Αγίου Δημητρίου κα Μαρία Ανδρούτσου, ο αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών κος Άγγελος Γαβαλάς και πλήθος κόσμου.
Η εκδήλωση διανθίστηκε με την ορχήστρα του χοράρχη της Αδελφότητας Αθηνών κ. Στάθη Πολύζο και χόρεψε τμήμα του χορευτικού μας, υπό την καθοδήγηση του δασκάλου παραδοσιακών χορών κ. Κώστα Τομαρά.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΚΡΑΨΙΤΩΝ(κα Ελένη Καντζέλη)
Σήμερα, ένα χρόνο (28/12/2021 μετά τον θάνατο, του Κραψίτη στην καταγωγή, Συγγραφέα και Δημοσιογράφου, του αειμνήστου Βαγγέλη Σιαφάκα, έχουμε την Τιμή να φιλοξενούμε εδώ, στο σπίτι του, στην ΣΤΕΓΗ ΚΡΑΨΙΤΩΝ την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του «ΕΞΟΔΟΧΑΡΤΟ / ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ».
Ο Βαγγέλης Σιαφάκας δεν γεννήθηκε και δεν μεγάλωσε στην Κράψη. Γεννήθηκε το 1952 στα Γιάννενα. Ήταν από αυτούς τους «τυχερούς» στη δεκαετία του 1950 που η οικογένειά του ρίζωσε στα Γιάννενα, όπου έστησαν το σπιτικό τους που για τον ίδιο φάνταζε όπως το αναφέρει στο Εξοδόχαρτο ότι ήταν ο «Πύργος του»!! Εμαθε γράμματα στην «Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία» , Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Φλωρεντία (άνοιξε τους ορίζοντές του) ένα παιδί γεννημένο μετά τον εμφύλιο.
Η Κράψη για τον ίδιο, ήταν ο γενέθλιος τόπος των γονιών του του, η ρίζα του, που εκεί έχτισε αναμνήσεις από στιγμές με τους παππούδες ως παιδί και έφηβος.
Και τελικά αυτή «η ρίζα», σου δημιουργεί την αναγκαιότητα να γειώνεσαι, μετά, στην ώριμη πλέον ηλικία σου , εκεί που αρχίζεις να κάνεις τις συνδέσεις σου ως «Πικρές Αναμνήσεις» από έναν καθόλα, φτωχό τόπο, με πανέμορφο γεωγραφικό ανάγλυφο που απλώνεται από το όρος Λάκμος, από τις βουνοκορφές της Κρούκιας και της Φραγκοράσσας, κατεβαίνει χαμηλά μέχρι τον Αραχθο ποταμό και ανεβαίνει ξανά απέναντι στο βουνό Δρίσκος, με μια υπέροχη φύση γεμάτη από μουριές (ή αλλιώς σκαμνιές), κουμπλιές δηλ (κορομηλιές), κερασιές και άλλα πολλά ενδημικά δέντρα .
Οι μυρωδιές από τα ζώα, τον καπνό από τα τζάκια, την πρωινή πάχνη (αντάρα! τι λέμε εμείς! στην Ηπειρο) και φυσικά ο πλάτανος της πλατείας του χωριού στην Στέπενι είναι για τον ίδιο τον αείμνηστο Βαγγέλη, όπως και για όλους εμάς, τα παιδιά των πόλεων, ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ.
Στο «ΕΞΟΔΟΧΑΡΤΟ» κάνει μια ξεχωριστή αναφορά για τους έρωτες κι εκεί μιλάει για τις αλήθειες του, εξιστορώντας στιγμές από το χωριό του με πανσέληνους και ολόγιομα φεγγάρια στο σπίτι του πατέρα του, δίπλα στον πλάτανο της ΣΤΕΠΕΝΗΣ και μοιράζεται στο βιβλίο μια ανάμνηση από στιγμές του πρώτου ερωτικού σκιρτήματος ως έφηβος, μα που αλήθεια;
Η απάντηση στο Βιβλίο του Σελ.219
Ο Πλάτανος στην Κράψη είναι καλά;
Σαράντα χρόνια πριν, παιδιά ήταν. Ξέμειναν ένα βράδυ και μίλαγαν με τις ώρες. Μίλαγαν και γέλαγαν μέχρι που ο αέρας που πέρασε μέσα από τα φύλλα του πλάτανου τους έφερε κοντά, πολύ κοντά. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν για μία και μόνη φορά.
Υστερα οι ζωές τους ταξίδεψαν σε δρόμους χωριστούς.
Σαράντα χρόνια, κι όμως αυτό το φιλί ήταν ακόμη ζωντανό.
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει για τον πλάτανο και τι είναι τελικά ο «ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΝΩΝ» όπως το αναφέρει στο βιβλίο του;
O πλάτανος ως αιωνόβιο δέντρο, για τον συγγραφέα είναι μια σταθερά στη ζωή του!το ανακάλυψε όπως όλοι μας στην ώριμη ηλικία του, τότε που βιώνουμε τον θάνατο των αγαπημένων μας (παπούδογιαγιάδων, θείων και γονέων) και τι μας μένει ;
Ενα κλαδί του πλατάνου, για να μην απωλέσεις τις αναμνήσεις της ζωής σου, την σύνδεση σου με την ρίζα, το χωριό μας, το σημείο αναφοράς μας!!!
Ένας από τους λόγους της οικονομικής, κοινωνικής και αξιακής κρίσης που βιώνει η Ελλάδα είναι η απομάκρυνση μας από τις ρίζες μας. Ξεχάσαμε από πού ξεκίνησαν οι δικοί μας,ακόμα και εμείς οι ίδιοι παραβλέψαμε την αφετηρία μας και αφήσαμε τα χωριά στη μοίρα τους.
Γιατί, όλα τα ορεινά χωριά της Ελλάδας όπως και η Κράψη, δοκιμάστηκε από την ιστορία, ξεκληρίστηκε από τον σεισμό του 1967, χτυπήθηκε από την μετανάστευση και την οικονομική κρίση και μαραζώνει.
«ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΚΑΗΜΟ!» Ετσι το αναφέρει στο βιβλίο του το πατρικό του σπίτι στην Κράψη αυτό που έφτιαξε με κόπο ο πατέρας του από τον «Νόστο» που ένοιωσε μεγαλώνοντας και ο ίδιος και αναφέρει αυτολεξεί σελ 198
«Και το σπίτι όνειρο και μόχθος του πατέρα τι θα γίνει; Mερικοί που δεν ξέρουν τους Ηπειρώτες, μου λένε να το πουλήσω. Δεν καταλαβαίνουν πως θα ήταν κάτι σαν στίγμα. Αυτά τα σπίτια δεν πωλούνται, κληροδοτούνται μέχρι να πεθάνουν!
Μου λένε πως μπορώ να το νοικιάσω και πως υπάρχουν ξένοι που θέλουν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους σε ένα άνετο σπίτι με τόσο μεγάλο κήπο, κοντά στον Αραχθο με θέα τα βουνά του Δρίσκου. Δεν μου φαίνεται κακό, γιατί τα σπίτια επιζούν όταν κατοικούνται από Ανθρώπους.
Γι αυτό έχω έναν καημό , πατέρα, με το σπίτι που μου εμπιστεύτηκες. Εχτισες σε ένα όνειρό σου που οι άλλοι δεν μπορούν να μπουν.»
Το στοίχημα όλων μας είναι να επαναπατριστούν όλες οι δημιουργικές δυνάμεις και να το γυρίσουμε όλο αυτό.
Πως όμως, αυτό μπορεί να γίνει;
Mόνο με τη γνώση της ιστορίας του κάθε τόπου, την ανάδειξη των μνημείων της πέτρας και του νερού, την αναγκαιότητα να επισκεπτόμαστε και να περνάμε χρόνο στα χωριά μας με τα παιδιά και τα εγγόνια μας για να μπορέσουν να δημιουργήσουν κι αυτά με τη σειρά τους, τις δικές τους συνδέσεις.
Να ανοίξουμε όλα τα κλειστά σπίτια στα χωριά μας και να τους δώσουμε μια νέα ευκαιρία να δημιουργήσουν εκεί αναμνήσεις και συνδέσεις άλλοι άνθρωποι.
Χαίρομαι, σήμερα, που ένας ξεχωριστός άνθρωπος όπως ο αείμνηστος Βαγγέλης Σιαφάκας, μέσα από λίγες σελίδες στο βιβλίο του, μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τις αξίες μας που χάνονται!
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΕΙΜΝΗΣΤΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΙΑΦΑΚΑ
Ο Βαγγέλης Σιαφάκας γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 7 Νοεμβρίου του 1952. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία, αλλά επέλεξε τη δημοσιογραφία. Ξεκίνησε από την εφημερίδα Αυγή, διετέλεσε διευθυντικό στέλεχος στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΑΘΗΝΑ 9.84 και FLASH, καθώς στους τηλεοπτικούς σταθμούς MEGA και ANT1.
Επέστρεψε στην έντυπη δημοσιογραφία ως αρχισυντάκτης και μετέπειτα διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (1999-2011), ενώ υπήρξε τακτικός αρθρογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά.
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
ΒΑΛΙΑ ΚΑΪΜΑΚΗ
Η Βάλια Καϊμάκη εκλέχθηκε Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας της Σχολής Επιστήμης της Πληροφορίας και Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου, τον Ιούλιο του 2021.
Είναι δημοσιογράφος, εξειδικευμένη σε θέματα διεθνούς πολιτικής, διευθύντρια της Ελληνικής και Κυπριακής έκδοσης της Γαλλικής επιθεώρησης «Le Monde diplomatique». Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια αρθρογραφεί στον Ελληνικό και ξένο Τύπο κι έχει παρουσιάσει εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Από τον Φεβρουάριο του 2017 είναι Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσιογραφίας (European Journalism Center) με έδρα το Μάαστριχτ της Ολλανδίας. To 2004 της απονεμήθηκε το παράσημο του Ιππότη του τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα από την Γαλλική κυβέρνηση. Έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας) και Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στην Επιτροπή T-CY για θέματα Κυβερνοασφάλειας.
ΝΙΚΟΣ Κ. ΜΕΓΓΡΕΛΗΣ
Ο Νίκος Μεγγρέλης είναι Δημοσιογράφος- Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, και από το 2003 είναι ΓΓ της ΕΣΗΕΑ.
Το 2002 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Μπότση για την ποιότητα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών του εκπομπών .
Ευαισθητοποιημένος στα πολιτικά και κοινωνικά θέματα, άρχισε τη σταδιοδρομία του στη δημοσιογραφία από τις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Τα Νέα» και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την τηλεόραση. Εργάστηκε στο Mega, τον Αντ1 και την ΕΡΤ, σε επιτελικές θέσεις στο διπλωματικό και πολιτικό ρεπορτάζ.
Έχει πάρει συνεντεύξεις από δεκάδες προσωπικότητες της διεθνούς πολιτικής σκηνής όπως τον Γιάσερ Αραφάτ, τον Ζακ Ντελόρ, τον Ριτσαρντ Χολμπρουκ κ.α. Η συνέντευξή του, μετά την κρίση στα Ιμια την άνοιξη του 1997, με τον τότε πρόεδρο της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ αποτέλεσε σημείο αναφοράς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις
