Πηγή: Επετειακό Ημερολόγιο Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Κράψης – (1563-2013)
Γεννήθηκε στις πλαγιές του Λάμκου, στην Κράψη, τον 16ο αιώνα μ.χ. και κατά την τοπική προφορική παράδοση, έλκυε την καταγωγή του από την οικογένεια «Καραστάθη». Σύμφωνα με την προααναφερθείσα παράδοση, ο Πατριάρχης που ήταν από την φύση του καχεκτικός και με επιδερμική βλάβη, έμεινε πολύ νωρίς ορφανός. Την φροντίδα έκτοτε του πολυπαθούς αυτού νέου, ανέλαβε ο οικείος Μητροπολίτης, ο οποίος τον οδήγησε στη Νήσο της λίμνης των Ιωαννίνων, όπου πιθανόν παρέμεινε οικότροφος σε εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο.
Η παραμονή του Ιωάσαφ στη Νήσο των Ιωαννίνων τον βοήθησε ώστε να λάβει την απαραίτητη μόρφωση από την εκπαίδευση που παρείχε η ομώνυμη σχολή της παρακείμενης Ιεράς Μονής Φιλανθρωπηνών. Οι σπουδές όμως, του Κραψίτη Πατριάρχη δεν σταμάτησαν εκεί. Μαθήτευσε στο Ναύπλιο κοντά στον μεγάλο διδάσκαλο της εποχής Ιωάννη Ζυγομαλά, ενώ έμαθε τρεις γλώσσες: αραβικά, περσικά και τούρκικα. Εχοντας ήδη γαλουχηθεί στους κόλπους της κιβωτού του γένους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολούθησε πλέον την οδό που ανοίχθηκε μπροστά του, δηλαδή την πολυπόθητη ιεροσύνη. Συνδέθηκε με τον Πατριάρχη Ιερεμία Α’ ο οποίος τον προχείρισε Μητροπολίτη Ανδριανουπόλεως το έτος 1535, θέση την οποία κατείχε επί είκοσι χρόνια. Μία από τις πράξεις του αυτές ήταν η ίδρυση σχολής της οποίας τη διεύθυνση ανέθεσε στον παλαιό του δάσκαλο Ιωάννη Ζυγομαλά.
Μετά την δολοφονία του Πατριάρχου Διονυσίου Β’ τον Ιούλιο του 1556, ο Ιωάσαφ τον διαδέχτηκε στον Οικουμενικό Θρόνο. Στην ολιγοετή πατριαρχία του ασχολήθηκε με τα οικονομικά της Εκκλησίας, τα οποία και βελτίωσε, μείωσε στο μισό τα χρέη του Πατριαρχείου, συνέστησε οικονομική επιτροπή και δώρισε από προσωπική του περιουσία χίλια φλουριά στην Ιερά Μονή Παμμακαρίστου. Ενώ, παράλληλα επιδόθηκε στην προώθηση των γραμμάτων. Ακόμη έδειξε ενδιαφέρον για το σχίσμα Καθολικών-Διαμαρτυρωμένων αποστέλλοντας εκπρόσωπο, ώστε να ενημερωθεί ακριβέστερα. Βλέποντας όμως τις απογοητευτικές θέσεις των Διαμαρτυρωμένων, έπαψε κάθε επικοινωνία δίνοντας οριστικό τέλος στο θέμα αυτό.
Ανάμεσα στα πολλά κοινωφελή έργα της πατριαρχίας του ήταν και η ανέγερση τριών μνημειωδών κατασκευών στη γενέτειρά του και την ευρύτερη περιοχή. Τα σπουδαία πατριαρχικά αυτά ιδρύματα ήταν: ο Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Κραψίου (1563), ο Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αρδομίστας (Λογγάδων), που κατά την παράδοση ήταν το χωριό της μητέρας του και η ζεύξη των όχθων του ποταμού Αράχθου Κράψη- Βάξια(Δρίσκος), με την κατασκευή τοξωτής γέφυρας από την οποία σήμερα σώζονται ελάχιστα λείψανα και η ονομασία της περιοχής «Γιοφύρι του Πατριάρχη» που μαρτυρεί την ιστορία της.
Η δράση του Ιωάσαφ εναντίον διεφθαρμένων κληρικών του Πατριαρχείου προκάλεσε την οργή των αντιπάλων του, οι οποίοι τον διέβαλαν πετυχαίνοντας την καθαίρεσή του τον Ιανουάριο τους έτους 1565.
Εν συνεχεία αποσύρθηκε στο ‘Αγιο Όρος όπου ζήτησε και πέτυχε την επανεξέταση της υποθέσεώς του. Η Ιερά Σύνοδος τον αθώωσε και τον επανέφερε στη Μητρόπολη Ανδριανουπόλεως, όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του. Ο Ιωάσαφ άφησε ανεξίτηλο το πέρασμά του από τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως και χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πιο φωτεινούς και σεμνούς Πατριάρχες της περιόδου της Τουρκοκρατίας, ο οποίος χάρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μια δεκαετία προσπαθειών που τους απέδωσαν τον τίτλο «Μεγαλοπρεπής».
