Με λύπη μας ενημερωθήκαμε για την απώλεια ενός ιδιαίτερα, σημαντικού παλαίμαχου μέλους της Αδελφότητας Αθηνών, του Ευάγγελου Τομαρά του Γεωργίου και της Παρασκευής (το γένος Τομαρά) , ο οποίος έφυγε αδόκητα, το Σάββατο 21/10/2023, σε ηλικία 77 ετών .
Γεννημένος τα Θεοφάνια του 1946 στην Κράψη, παιδί πολυμελούς οικογένειας (αδέλφια του είναι η αείμνηστη σήμερα Φρόσω, η Μαργαρίτα, ο Στέλιος (πατέρας του χοροδιδάσκαλου μας Κώστα Τομαρά), ο Χρήστος και ο Νίκος Τομαράς (εγνωσμένος τραγουδιστής της Ηπειρώτικης Μουσικής παράδοσης).
Παντρεύτηκε την Κραψίτισσα κα Ευγενία Λώλη από την (Λουχάνιστα) σήμερα Ανατολική (Κράψη), με την οποία απέκτησαν δύο γιους, τον Γιώργο και τον Σπύρο που με τη σειρά τους, τους χάρισαν τέσσερα (4) εγγόνια, την Ευγενία, την Δέσποινα, τον Οδυσσέα και την Ευαγγελία.
Παιδί της γενιάς του εμφυλίου, το παράπονό του ήταν ότι η φτώχια, δεν του επέτρεψε να προχωρήσει στα γράμματα που τόσο αγαπούσε.
Διακρίθηκε για το ήθος του, την ευγένεια , την ταπεινοφροσύνη του, καθώς και την μεγάλη αγάπη του για τον γενέθλιο τόπο του .
Διατέλεσε μέλος στο Δ.Σ. της Αδελφότητας Αθηνών, την περίοδο 2004-2005 επί προεδρίας του αειμνήστου Χρήστου Αρ. Παπαχρήστου.
Είχε ένα έμφυτο ταλέντο στην συγγραφή και το 2014 κατέγραψε, μια βιωματική συλλογή ποιημάτων, με τίτλο «ΚΡΑΨΗ ΜΟΥ» εμπνευσμένα από την δική του προσωπική ματιά για τον τόπο του, μέσα στην οποία υπάρχει πολύτιμο, λαογραφικό υλικό από τον Κραψίτικο γάμο, στοιχεία που αντλήσαμε όταν το 2016, ανεβάσαμε την ομότιτλη παράσταση «Κραψίτικος Γάμος» στις εκδηλώσεις του δήμου μας «ΑΣΤΥ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ».
Επίσης, τα τελευταία χρόνια έχει παραδώσει στην Αδελφότητα Αθηνών και Ιωαννίνων (στην οποία αρθρογραφούσε στα «ΚΡΑΨΙΤΙΚΑ ΝΕΑ»), ένα ενδιαφέρον πληροφοριακό υλικό για την ζωή στην Κράψη από το 1950-1980, το οποίο είναι και αναρτημένο στο site μας στην ενότητα ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΓΗ/ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ .
Για τον λόγο αυτό, τιμήθηκε σε μια ξεχωριστή εκδήλωση, κατά την Αρτοκλασία του Αγίου Νικολάου, στην ΣΤΕΓΗ ΚΡΑΨΙΤΩΝ, την 11/12/2022, «Για τη διαχρονική συνεισφορά του στην εκπλήρωση των σκοπών της Αδελφότητας Κραψιτών Αθηνών και την προσφορά του στην καταγραφή και διάσωση ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων της κοινωνίας των χωριών μας».
Στη μνήμη του, παραθέτουμε ένα ποίημα από την ομότιτλη προσωπική του συλλογή:
ΚΡΑΨΗ ΜΟΥ
Γεννήθηκα σ’ ορεινό χωριό
μες την παρθένα φύση,
τις ομορφιές του, το βουνό
κάθε πλαγιά και βρύση.
Εκεί μεγάλωσα κι εγώ
τον ήλιο πρωτοείδα,
εκεί επήγα στο σχολειό
με χιόνι, καταιγίδα.
Κάθε πρωί μετέφερα
στο χέρι ένα ξυλάκι,
και στην σομπίτσα το ‘ριχνα
να ζεσταθώ λιγάκι.
Είχαμε δάσκαλο δυνατό
δίδασκε τις έξι τάξεις,
δεν ακουγόταν το παραμικρό
αλλιώς με τη βέργα θα βελάξεις.
Είχα ζήλο στα γράμματα
τ’ αγαπούσα πάρα πολύ,
μα ήρθαν αλλιώς τα πράγματα
τύχη για σπουδές δεν ήταν δυνατή.
Το Διοικητικό Συμβούλιο εκφράζει την βαθιά θλίψη και τα ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.
